De geschiedenis van Martinique.

Martinique is een eiland dat gelegen voor de Zuid-Amerikaanse kust onder de bovenwindse eilanden valt.

Dicht bij het eiland Martinique heb je de eilanden Guadeloupe, ook Frans, en Ste Lucie, dat onder Engels bewind staat.

Op het Zuid-Amerikaanse vaste land heb je vervolgens Guyana en Suriname.

Martinique is tachtig kilometer lang en slechts negenendertig kilometer breed op het breedste punt.

Nimmer zit je meer dan 12 kilometer van de kust af.

Tweeduizend jaar geleden werd Martinique bewoond door de Arawaks, een vriendelijk volk wat werd verdreven ongeveer duizend jaar later door de oorlogszuchtige Caribs.

Cristopher Columbus lande tijdens zijn vierde ontdekkingsreis in 1502 op het noordelijk gelegen Carbet strand.

In 1635 Belain d’Esnambuc startte de eerste kolonie op het eiland.

De hoofdstad Fort de France is gesticht in 1669.

In de 17^de eeuw werd de rietsuiker volop tot fabricage ontwikkeld en slaven van de galeischepen alsmede slaven van het afrikaanse vaste land werden aangevoerd om op de plantages te werken.

In 1802 werd een van de vrouwen van Napoleon Bonaparte alleenheerser over het eiland, en het was Victor Schoelcher die in mei 1848 een einde maakte aan de slavernij op het eiland.

Victor Schoelcher bevrijdde meer dan zeventigduizend slaven.

Op 8 mei 1902 de vulkaan Pelée verwoeste de toenmalige hoofdstad Saint Pierre in een klap volledig en liet van de dertigduizend inwoners slechts één persoon in leven.

Tijdens de fatale uitbarsting van de vulkaan zat een man levenslange gevangenisstraf uit in de kerkers diep onder de grond, uiteindelijk was het zijn geluk.

Daarna werd Fort de France de hoofdstad van Martinique.

het regende net een enorme moesonbui toen ik de foto nam van het "kokoshuisje"

Rum zoals U die kent wordt hier geschreven met een h achter de r, dus Rhum.

Waarschijnlijk kent U rhum van de baco (bacardi cola) waar de bacardi-rum voor wordt gebruikt, de stro-rum, waar grootmoeders rumpot mee wordt gemaakt, of en rumcocktail waar meestal ook weer naar de voor de hand liggende rum gegrepen wordt.

Rhum is echter meer dan een drankje waar je mee kunt mixen.

Lees en geniet van de Rhum en zijn verhaal.

Rhum wordt op twee manieren gemaakt.

De eerste manier heet traditioneel, vandaar dat het dus “rhum traditioneel” heet.  

De tweede manier is de rhum agricole, dit is ronduit de beste rhum.

We beginnen met de rhum traditioneel.

Deze rhum wordt net als de andere rhum gemaakt van de rietsuikerplant “canne”.

De canne wordt geperst, van het suikerwater wat er uit komt wordt suiker in vaste vorm gemaakt, zoals bij u de bruine rietsuikerklontjes zeg maar, en daarvan produceert men rhum door de toevoeging van water en het destillatieproces.

De rhum traditioneel is dus eigenlijk geen specifieke drank met een lekkere afdronk of een mooie kleur.

Deze rhum wordt gemaakt op cuba, reunion, Guadeloupen, guyana, en nog een aantal landen.

De tweede rhum is een geheel andere verhaal, en wordt uitsluitend op Martinique gemaakt.

De rietsuikerplant “canne” wordt eigenlijk net als de wijnstronk gekoesterd, een veld op een vlak stuk land, een veld op een helling, de zwarte rijke aarde of de vette blauwe klei, net als bij de druif is de grond, de plaats waar de plant staat en de zon en regen van belangrijke invloed op de plant, en dus de smaak.

De canne is een plant die net zo uitziet als riet langs de slootkant, en bestaat uit lange dunne stammetjes met lange puntige smalle bladeren, alleen met het verschil dat de canne wel tot een hoogte van vijf meter kan groeien.

Canne wordt met de hand geoogst, de snijders slaan met een enorm kapmes de stam die wel een doorsnede kan hebben van vijf centimeter, in een klap doormidden en gooien vakbekwaam de stengel achter zich neer klaar om opgehaald te worden door de mensen met tractors en karren.

Op de fabriek wordt de canne ontdaan van het loof, soms gebeurt dit al op het land.

Traditioneel werd dit loof gebruikt voor een vuur om de stoommachines aan te drijven en om de destilleerketel te verhitten, vandaag de dag gebeurd dit veel moderner natuurlijk, alhoewel de destilleerketel nog wel vaak op de traditionele manier gestookt wordt.

De stronken van de canne gaan nu via een lopende band door een wals waar ze geplet worden zodat het sap er uit komt, de zogenoemde suikersap of jus de canne.

Tot zover is er eigenlijk geen verschil met de rhum traditioneel, maar dan komt het.

De jus de canne wordt nu in hele grote eiken vaten gezet en blijft daar enkele weken in, en, deze worden elke dag geroerd.

Vroeger gebeurde dit roeren door een man met een enorme lepel die elke dag de suikersap roerde door boven op het vat te gaan staan, echter het was een vrij gevaarlijk beroep want wat gebeurd er door het roeren ?

Juist, deze vaten met wel tienduizend liter suikerjus per vat, gaan door de suikers en de natuurlijke bacterie, net als druiven, gisten en veranderen in alcohol.

Dus U kunt wel nagaan wat er gebeurd als je de hele dag staat te roeren in een vat met fragmenterende jus, je wordt zo dronken als een kanon, valt in een vat en verdrink.

Vandaag de dag gebeurd dus het roeren met een machine.

Na een week of vijf is de jus veranderd in een alcohol die afgetapt wordt en de destilleermachine in gaat, waar ze wordt gedestilleerd via de destilatie methoden, het verhitten van de jus, het opvangen van de verdampte alcohol, en het afkoelen van de alcoholdamp.

Nu is er dus de vloeibare alcohol van de jus de canne, en mede doordat er gebruik wordt gemaakt van verschillende soorten rietsuikerplanten, van verschillende velden, is er dus een opmerkelijk verschil tussen de gedestilleerde alcohol.

We zijn er nog niet, nog lang niet.

Nu wordt de pure rhum die dus uit de destilleermachine loopt geproefd, dit zijn zeer professionele proevers die de blanke rhum, want de rhum is nog steeds transparant, testen op smaak, afdronk, eigenlijk net als bij wijn wordt er door de proever een test afgelegd, hoe gaat deze rhum worden.

Daarna gat de rhum in de verdere fabricatie, en dat kan dus zijn direct in de fles, een blanke sterke rhum, of er komt een aroma aan te pas, zo krijg je weer een andere rhum, of nog beter, je gaat de rhum op vaten zetten.

Net als bij wijn en cognac worden rhum op eiken vaten gezet die op smaak worden gebrand door de vatenmakers.

Eiken vaten hebben op zich niet zo een enorme invloed op de drank die er in gaat, echter hebben de vatenmakers een manier om deze te beïnvloeden; ze verbranden de binnenkant van het vat.

Door de binnenkant van het vat “aan te branden” wat gebeurd door oftewel gasvlammen in moderne fabrieken, of door eikenvuurtjes bij traditionele vatenmakers, kan men de smaak beïnvloeden van de drank die erin gaat.

Dit gebeurd bij de wijnen, als ook dus bij de rhum van martinique.

Een mooie rhum uit een eiken vat is goudkleurig, is diep van smaak, ligt een beetje vol op de tong, en is zeer zacht.

Zo wordt rhum van martinique dus eigenlijk net zo gemaakt als de cognac in onze charente in metropool.

Honderden soorten, van hele jonge rhum tot de VSOP, een snelle jongen voor een Ti-punch of een oudje van begin negentienhonderd.

Gewone jonge rhum kost hier ongeveer vijf euro’s per fles, ik heb ook oude rhum gezien voor zesduizend euro’s.

Martinique is het enige eiland ter wereld waar de rhum zo wordt gemaakt, Rhum Agricole, de lekkerste rhum die bestaat.

Naast de vele rhumdestilleerderijen zijn er nog eens de duizenden die hun punch maken en aanbieden op de markt.

De Ti-punche is de eenvoudigste, rhum, sirop de canne, en een stukje groene citroen, ijsklontjes.

Welkom op martinique en laat je betoveren door de rhum.