Het weer is nog lekker en als de zon schijnt kun je nog weer lekker op je blote bast lopen, of zitten natuurlijk.

We doen veel werk in de tuin want ook daar is de verloedering toegeslagen.

Rondom de fruitbomen graven we de grond een beetje weg en gooien er nieuwe grond bij, en de overdadige takken kappen we weg.

De vijgenbomen worden om de paar dagen geplukt en we maken potten vol met de lekkerste vijgenjam die je je maar kunt bedenken.

Ik heb de druiven een beetje gefatsoeneerd en de trossen eraf gehaald, of eigenlijk, in de andere volgorde.

De draad waar de ranken aan staan was gebroken en de lange stengels met blad en trossen lag over de grond en klom in ieder boom die ze maar tegen kwamen.

Het heeft de afgelopen dagen enorm geregend en het water zeikt door het dak, het is een drama.

Ik ga het dak op en begin met het reorganiseren van de pannen.

Het zijn eigenlijk twee pannen, in plaats van een.

De pan is rond, en ligt op zijn kop op het dak, de andere pan ligt er weer normaal in.

Zo ontstaat er als het goed is een waterdicht dak, maar bij ons is het dus duidelijk niet goed.

Ik verschuif pan na pan en moet er veel vernieuwen.

Gelukkig hebben de kinderen van de oude mevrouw ook alle pannen laten staan onder het houthok.

De volgende dag is de waterschade gehalveerd.

Weer klim ik het dak op, tussen de buien door probeer ik ons onderkomen droog te houden, een schijnbaar moeilijke klus.

‘bonjour’ hoor ik iemand schreeuwen ergens onder me.

Ik kijk om me heen en zie de man staan va de vrachtwagen die de ouwe zooi op kwam halen op die beruchte dag dat zijn vrachtwagentje maar niet vol wilde komen met het antiek en curiosa uit het huis.

‘ik klim naar beneden en geef de man een hand, zijn drankkegel doet me tollen op m’n benen.

Heb je weer wat voor me ? vraagt hij.

Ik wijs op de enorme berg sloopafval en huisraad achter de boerderij ‘ik ben nog niet klaar met ruimen maar je kunt dit meenemen als je wilt.

‘vandaag niet, een andere keer, ik kwam alleen maar effe kijken of je weer wat hebt’

ik leg hem uit dat hij dit mee kan nemen en dat de schuur nog leeg gehaald moet worden maar daar heb ik de tijd voor nodig.

Ik wil hem er niet bij hebben in ieder geval, het ligt er vol met rommel die ik wil bewaren en die voor hem wat waard zijn.

Dozen vol met koperen scharnieren, schroeven, poten van bedden of kasten, bedrading, oude emaillen schakelaars en stopcontacten, en dan nog alles wat gewoon leuk is om te hebben.

Buiten staan enorme stapels borden, glazen, potten en pannen, en daar is Maxime al heel erg gelukkig mee.

Wat zou die man er toch mee doen ?

Na een paar glaasjes pineau, en verhalen uit de buurt, geeft hij me een telefoonnummer voor als ik hem wil bereiken en dan vertrekt hij weer en klim ik het dak weer op.

Toch, na iedere keer weer op het dak te zijn geweest wordt het droger en droger in huis, en tenslotte is het Ron die een week later op het dak klimt en de laatste lekkage weet te verhelpen, eindelijk, het is droog in de oude boerderij!

Er moeten een paar gaten in de muur gemaakt worden waar de tuindeuren zouden moeten komen, een makkie, denk ik nogal te makkelijk.

Gelukkig hebben we van ons moedertje geleerd ‘eerst denken, dan doen’ dus ik realiseer me dan ook pas een paar dagen later dat het een enorme klus gaat worden, met het risico dat tijdens de werkzaamheden er een enorme stofwolk ontstaat die als die is opgetrokken het zicht geeft in een hoop stenen en puin op de plaats van waar eens een mooie oude boerderij was.

De muren van ons bunkertje zijn een halve meter dik en gelegd met oude brokken steen, die in de cement liggen, nou ja, cement…….

We reserveren een avond voor de plaatselijke aannemer die hoogstwaarschijnlijk meer pineau opkan dan wij bij elkaar, dus we slaan een flesje extra in voor de zekerheid.

Tot onze verbazing komt een jonge gozer met een berlingo het terein op knarren, stelt zich voor, meet, rekent, en doet alles wat een aannemer hoort te doen voor het maken van een prijs en vertrekt weer zonder een glaasje pineau !

Gelukkig ben ik er zelf gek op dus we zitten er niet mee.