De rekken waar ze in liggen zijn sierlijk en mooi, die verdien een ereplaats, ook omdat ik me begin te ontpoppen als een wijnkenner en al lang geleden ontpopt ben als een wijndrinker.

Als men hier de opmerking krijgt “ je drinkt veel” dan zeggen ze “ nee, dat zie je verkeerd, ik ben een kenner”

Ik heb nu altijd in de keuken een vaatje rode wijn van vijf liter liggen, goed tegen de choresterol, volgens de kenner (dokter van Ommeren)

De buurvrouw komt regelmatig om me te overtuigen dat zo hard werken niet goed kan zijn, een opmerking die ik vaker krijg, ook van mijn baas notabenen.

De opmerkingen van onze buurvrouw worden bevestigd door de fles pastis die zij onder haar arm heeft en de twee grote mokken aan haar vingers, het water halen we uit de pomp.

Ik ben bezig met een zoektocht naar de riolering, die naar het schijnt niemand weet waar die ligt.

Puit na put heb ik open getrokken om te kijken of er een logica in zit, ik verwacht het ergste daar er in de schuur twee enorme stenen deksels in de grond zitten die nauwkeurig zijn dicht gekit, tegen de stank neem ik aan.

Ik zet een kraan open en kijk in ieder put of er water voorbij komt, het valt me mee, tot nu toe passeert er iedere keer dat ik een kraan openzet water door een van de putjes, daarna in de tweede, en tenslotte in de derde waar nog enkele keutels liggen te wachten op een vloedgolf aan water daar ze tegen gehouden worden door een of ander stenen uitsteeksel.

De wc in het huis is ook goed, en alle kranen inclusief de douche gaan via de zelfde weg naar de straat.

Ik moet dit weten omdat ik vier gastenkamers met badkamers moet aansluiten op dit riool.

Oei, de wc boven kom ik niet tegen, die gaat waarschijnlijk naar een van die geheimzinnige deksels.

Telkens bevestigd onze buurvrouw de passerende hoeveelheid water met een weloverwogen knikje alsof ze al jaren niets anders doet dan passerend water controleren in rioolputjes.

We gaan naar de boerderij, en ik zet de enige kraan aan die ik kan vinden, geen water.

Ik rol de net nieuw gekochte slang uit van ons huis naar de boerderij en probeer het opnieuw, de wasbak vult zich en warempel hij loopt door.

Op een drafje hollen we naar buiten, de buurvrouw voor op met haar enorme waggelende achterste.

Geen resultaat in de putjes een en twee, dus dan moet deze buis direct in de hoofdput terecht komen, op naar de grote put voor de boerderij.

Met haar dikke kont staat de buurvrouw gebogen  in het duistere gat te kijken van het hoofdriool op ons terrein, wij kijken beurtelings in de put en naar de haar profesionele houding.

Niets maar dan ook niets laat ons zien dat er water is of komt.

Hoofdschuddend laat de buurvrouw merken dat het foute boel is, bied ons een pastis aan.

Geschrokken schudden we allebei van nee, het is tenslotte nog geen tien uur in de morgen.

Dan kijken we alledrie een beetje verbaast naar onze in slippers en sandalen gestoken voeten die langzaam aan nat worden, de afvoer is gevonden, althans, zo lijkt het me.

Na een zoektocht langs de begroeide muur vind ik een klein buisje dat een stukkie uit de muur steekt en waar het water uit komt.

Nou dat weer, denk ik, we gaan naar de koffie in het zonnetje onder de fruitbomen.

word vervolgd.