Ik begeef me een weg door spinnenwebben en centimeters stof en ontdek in de hoek een heuse barbecue onder een ronde schoorsteenmantel.

Gezien de rotzooi die er ligt vergeten we het vlees vandaag maar, en beloof ik me plechtig om morgen die hoek eens op te ruimen om gebruik te kunnen maken van dit braadhoekje.

Ondertussen lopen we allebei met een zonnebril op ergens uit 1930 met enorme grote glazen en zijn de keuken, de slaapkamer en een logeerkamer schoon en wordt er hard geboend op de wc en badkamer.

De woonkamer is ingeruimd en de openhaard brand vrolijk op de oude tafels en stoelen die door hotmolm aangevreten zijn en nog maar voor een ding dienen, brandstof!

Buiten ligt een enorme hoop met borden, glazen, potten en, allerlei soorten pannen waarvan er enkelen zijn die waarschijnlijk weer in de keuken terecht komen, onder de noemer ‘te mooi’ of ‘te antiek’

Ik ben ik de schuur op zoek naar stopcontacten en lampen en ontdek een geweldig klein eettafeltje dat maar op een plaats kan staan, de keuken.

Ik begin me een weg te banen door de puinhopen van antiek gereedschap met door de houtmolm opgevreten stelen in de richting van het tafeltje en ontdek dat met een plankie hier en een beetje lijm daar het ding waarschijnlijk bij zwarte willem een fortuin op zal brengen.

‘smorgens als de zon opkomt lopen er drie konijntjes tussen de fruitbomen en straalt de rust van het landleven een romantische sfeer uit, we eten ons ontbijd onder de bomen aan een klein tuintafeltje met plastic stoelen en genieten van alles om ons heen.

De vijgenbomen zitten boordevol met vruchten en vandaag ga ik de eerste jam maken, zo gepiept, denk ik.

Uiteindelijk komen we met de hulp van ons kleine buurvrouwtje op 3 emmers heerlijk sappige vijgen en heb ik aan het eind van de dag een tiental grote potten vijgenjam, die, het verbaasd me zelfs, heerlijk zoet is en zelfs in de yogurt lekker is te eten.

Ik begin me thuis te voelen, de een na de ander staat nieuwsgierig bij de oprijlaan te gluren wie er nu eindelijk in die lege boerderij zijn komen wonen, en heel af en toe komen ze wat verder voor een praatje.

De boerderij heeft jaren leeg gestaan en de mensen die er in woonden zijn gegaan zonder ook maar iets op te ruimen.

De bedden staan nog geheel opgemaakt met dekens en kussens in de slaapkamers die door stof en spinnenwebben griezelig aandoen, de luiken voor de ramen gesloten.

Als ik me met een zaklamp over de krakende plankenvloer naar de ramen begeef stik ik bijna in die vieze plakkerige stofmassa van ongedierte,en zodra ik een bed aanraak zakt het geheel door zijn door houtmolm opgevreten poten.

Ik pak een deken beet en houd niets anders in mijn hand dan een verteerde massa stof van wat eens een kleurige deken is geweest.

Soms ben ik bang dat er nog iemand in het bed ligt, een skelet of zo!

De blokken in de haard lijken gisteren te zijn uitgegaan, alleen als je dichterbij komt zie je dat de schoorsteen is vol gebouwd met enorme nesten van ongedierte.

We moeten snel gaan spuiten met bestrijdingsmiddelen.

We wonen nu twee weken in de boerderij, de fruitbomen zijn hun blad aan het verliezen, de walnoten vallen uit de boom, de hazelnoten laten niet lang meer op zich wachten, en de druiven worden volgende week geplukt, wat ik daarmee moet doen weet ik nog niet.

We krijgen van de buren om ons heen de helpende hand, en planten voor in  de tuin, die we vast van plan zijn aan te leggen, tussen fruitbomen en weiland.

Het plafond is voor de helft al weg gebroken en enorme dikke eiken balken komen te voorschijn die de planken vloeren dragen van de kamers boven, heel af en toe onderbroken door een griezelig agressieve spin die zo groot is als een kinderhandje.

Een keer was ik met de stofzuiger in de weer om dit gebroed aan te vallen en te verdelgen (onze stofzuiger heet nu gosthbusters) en een grote spin verzette zich met man en macht tegen zijn arrestatie, met al zijn poten hield hij zich vast aan de buitenkant van de buis terwijl zijn lijf naar binnen werd gezogen door de sterke motor van gosthbuster.

Soms als je te dicht bij ze komt draaien ze zich resoluut om en lijken je te willen verjagen.

In de woonkamer van ons huis hebben we een trouwe viervoeter gevonden die deze veelpotige als lekkernij ziet en ‘s avonds  dan ook regelmatig langs komt dribbelen met zijn lange staart zwiepend over het zeil.

Nee je gelooft het vast niet maar het is geen hond of kat, het is een salamandersoort die hier veel voorkomt, onze vriend meet zo,n 25 centimeter en slaapt in de gordijnen.

Buiten onder het kachelhout zit een nest met slangen, kleine veelkleurige koppies kijken nieuwsgierig om zich heen als ik in  de buurt ben, voor de veiligheid heb ik het hout wat ik er aan het weghalen was maar weer terug gelegd, ik ben bang voor slangen, ook als zijn ze klein.

In de lucht zweven enorme vogels op de thermiek eindeloos rond, hoger en hoger, zonder hun vleugels te bewegen.

Ik moet eens horen wat het zijn.

Morgen ga ik de flessen te lijf, in de rekken in de ‘cave’ liggen honderden flessen, sommigen vol, de meeste leeg.